Νόμιζα ότι ελευθερώθηκα
Βλέπεις αντιδράω γρηγορότερα από τους περισσότερους
Αλλά έχω μισοπαραληρίσει, είναι υπερβολικά μυστήριο
Περνάς μέσα από τους τοίχους μου σαν φάντασμα
Και το πάω μέρα με τη μέρα
Είμαι περήφανος όπως το λιοντάρι στο κρησφύγετο του
Τώρα δεν γίνεται να το αρνηθώ, ένα σημείωμα για να κλάψω
Έχεις μπερδευτεί στο μυαλό μου
Οι παλιές συνήθειες κόβονται δύσκολα
Και οι παλιοί στρατιώτες απλώς ξεχνιούνται
Οι παλιές συνήθειες κόβονται δύσκολα
Πιο δύσκολα από τη βροχή του Νοέμβρη
Οι παλιές συνήθειες κόβονται δύσκολα
Και οι παλιοί στρατιώτες απλώς ξεχνιούνται
Οι παλιές συνήθειες κόβονται δύσκολα
Αρκετά δύσκολα ώστε να νιώσεις τον πόνο
Δεν έχουμε μιλήσει μήνες τώρα
Βλέπεις μετράω τις μέρες
Ονειρεύομαι τέτοιες ανθρωπότητες, τέτοιες τρέλες
Έχω χαθεί σαν αυτό το παιδί κι έχω αργήσει
Αλλά ποτέ δεν απάντησα τις κλήσεις σου
Βλέπεις, δεν έχω βάλει φραγή στο κινητό μου
Συμπεριφέρομαι σαν εξαρτημένος, απλώς πρέπει να πάρω τη δόση μου
Δεν μπορώ ποτέ να το αφήσω στην ησυχία του
Και δεν μπορώ να σε παρατήσω
Δε μπορώ να σε αφήσω μόνη σου
Και είναι τόσο δύσκολο, τόσο δύσκολο
Και είναι αρκετά δύσκολο ώστε να νιώσεις τον πόνο