Ol lyrics

Nakarat:

Yukarı, yukarı, yukarı

Tırmandıkça kuyulardan yukarı

Kalkıp gittim içimdeki güneşe

Seslendim; “ol, ol”

Yukarı yukarı yukarı

Tırmandıkça kuyulardan yukarı

Kalkıp gittim içimdeki güneşe

Seslendim; “ol, ol”

Verse 1:

Tek renk, sigaram, dört duvar

Hep boşluk tavanda hep duman

Bana “vazgeç!” dediniz kaç defa

Bu, varoluşla aramdaki tek bağ

Her dokunan kopardı tekrar

Her gecenin sonu bir beddua

Ben sustum konuştu etraf

Dert etmedim ki tutulan söz mü var? Yok

Tüm düşleri yırtıp at

Tüm sokakların adı intikam

Pencereden sarkan zaman gibiydi

Ve yalanla eriyip gitti kar

Her sabah aynada yine aynı korku

Gam beni kurşunlara dizdi boğup

Ama ölüm artık pek yormuyor ki

Tek korkum yaşamak, teslim olup

Ben sandım ki bulut bağladı Ay’a

Dert ayaklarıma bağlı bi’ kaya,

Dayan buna peşinde ok gibi

Sen durduğun an sırtına saplanır hayat

Sök, çıkar şimdi koş yine

Ben neresinden kaçsam yakalar hayat

Hiç “giderim” demedim bu kavgadan cayıp

Canımdan olmadan!

Gittin, yol sormadın ki

Geri dön bu duman beni boğmadan

Bilmem kime derdim derdimi

Bana seslenen bu sayfalar olmadan

“Her şeye rağmen dayan” dedin bana

Üstelik hiç korkmadan

Şimdi tek çarem geri tırmanmak

Daha çok yere yığılıp kalmadan

Nakarat:

Yukarı, yukarı, yukarı

Tırmandıkça kuyulardan yukarı

Kalkıp gittim içimdeki güneşe

Seslendim; “ol, ol”

Yukarı yukarı yukarı

Tırmandıkça kuyulardan yukarı

Kalkıp gittim içimdeki güneşe

Seslendim; “ol, ol”

Verse 2:

Şehir üstüme devrilirken

Huysuzluk sırtıma kök salar yine

Bir ayıp gibi doğarken gün

Aynı çirkin şarkıyı besteler yine

Ama yeminle tüm taşları kır’ıcam

Beni ne kadar dibe tıksalar bile

Yalnız sana seslenen

Şu sayfalarımı yırtıp yaksalar bile

Zaman dar, hadi kanatlan

Kelimeler kilitse müzik anahtar

Korkma başımı yere bırakmam ki

Beni delseler de 7 taraftan

Ona varacaksın neyi ararsan kalk,

Bak sana bağırıyor gökyüzü

Niye görmüyor hiç gözün?

Sadece korkmak dibe bağlıyor herkesi

Biri sormuyor “nerdesin?”

Yürü bekleme yol mu yok gelmesin

Biri sormuyor “nerdesin?”

Ölümün ertesine kaldı gülmek çaresiz

Gelen olmuyor, gelmesin

Her neyse lekesizce yaşa, sen yine de başar

“Ver” deme de koş al sarsa bile başa

Dene, çünkü zaman dursa bile kaçar

Bilen olmuyor, bilmesin

Çöz dilini vazgeçme ne fark eder?

Nerede doğmuş, nerede büyür ki insan?

An gelir ve çark eder

Şavaş bitmez herkes kaybeder;

Kimi vicdanını, kimi aklını

Kimi kaçtı gitti, kimi saklanır

Sen ayakta kal buna katlanıp

Nakarat:

Yukarı, yukarı, yukarı

Tırmandıkça kuyulardan yukarı

Kalkıp gittim içimdeki güneşe

Seslendim; “ol, ol”

Yukarı yukarı yukarı

Tırmandıkça kuyulardan yukarı

Kalkıp gittim içimdeki güneşe

Seslendim; “ol, ol”