هر روز چيز ديگه اى ميگذره و ميره
از عمرمون
از عمرمون...
اصلاً نپرس چرا؟
سكوت و ناراحتيم به همين خاطره
به همين خاطر...
به نظرت به اندازه كافى عذاب نكشيديم؟
به نظرت به دردهامون هزار درد اضافه نكرديم؟
به نظرم اين عذاب هايى كه كشيديم، ديگه تموم بشن
ديگه كافيه، تموم بشن اين غم و اندوه ها
پر و بالت شكسته، نتونستى پرواز كنى بياى پيشم؟
نتونستى ناگهانى بياى پيشم؟
نتونستى چاره اى پيدا كنى عشقم؟
نتونستى يك فرصت پيدا كنى و فرار كنى بياى پيشم؟
نتونستى از دست ها جدا شى و بياى بچسبى بهم؟
خيلى تنهام عشقم...