Οι δρόμοι της Ανατολής [Oi dhrómoi tis Anatolís] lyrics

Οι δρόμοι της Ανατολής

Και το δαιμόνιο της φυλής

Με πήγαν και με φέραν

Και βγήκα να επικαλεστώ

Και Παναγία και Χριστό

Μα δεν τα καταφέραν

Και πήρα δρόμους και στενά

Να δω γιατί με τυραννά

Του έρωτά σου ο πόνος

Αφού και με το σ’αγαπώ

Κοίταζα πριν να σου το πω

Να δω πού μπαίνει ο τόνος

Αυτή η καρδιά σε τι κόσμο πατά

Και ποια βραδιά η ζωή μου χρωστά

Βγήκα μια βόλτα κι ήταν όλα κλειστά

Τα μαγαζιά του κόσμου

Μέτρησα θύματα καινούρια παλιά

Και κάτι εγκλήματα εκτός τα φιλιά

Κοίταξα πίσω κι είδα μόνο σκυλιά

Μα πουθενά το φως μου

Μπήκα στο πλοίο της γραμμής

Και δε μου ζήτησε κανείς

Να κόψω εισιτήριο

Κατέβηκα σε μια στεριά

Και ρώτησα σε ποια μεριά

Αντέχουν το μαρτύριο

Χωρίς λεφτά χωρίς σταυρό

Άλλοι με παίρναν για μωρό

Κι άλλοι για δολοφόνο

Ώσπου μου βρήκαν τελικά

Της μοίρας μου τα υλικά

Και κλείδωσα τον πόνο

Οι δρόμοι της ανατολής

Και το δαιμόνιο της φυλής

Μου μάθαν το παιγνίδι

Πως όταν ρίχνεις τη ζαριά

Πουλάς ψυχή πουλάς καρδιά

Κι ανάβει το σανίδι

Βρήκα δυο σόγια με βιολιά

Τραγούδι και παραγγελιά

Γενιά μου αλλοπαρμένη

Κι ό,τι με πόνεσε πολύ

Είτε φιλί είτε απειλή

Το είπα ειμαρμένη