Σε γνώρισα μέσω ενός κοινού φίλου
Στην σοφίτα του σπιτιού των γονιών μου
Και παρόλο που δεν το ήξερα τότε
Το έμαθα σύντομα
Είσαι οι ρίζες που κοιμούνται κάτω από τα πόδια μου
Και κρατούν τη γη στο μέρος της
Κάθε φορά που μια βρύση ανοίγει
Λέξεις ειπώνονται
Το νερό τρέχει
Και ακούω το όνομα σου
Όχι, τίποτα δεν έχει αλλάξει
Υπήρχε αυτό το βιβλίο που είχα διαβάσει και λάτρεψα
Η ιστορία ενός καραβιού
Που γύρισε τον κόσμο και ανακάλυψε
Πως δεν υπάρχει τίποτα άλλο
Πέρα από τα δυο του πανιά
Και το ξύλινο κούφωμα
Και ό,τι υπάρχει εκεί μέσα
Όλα τα άλλα είναι σίγουρο πως θα φύγουν
Πιάνουμε και αρπάζουμε
Και συζητάμε αυτό που είναι πραγματικά μόνιμο
Αλλά όταν ο άνεμος αρχίζει να φεύγει
Δεν υπάρχει διαφωνία
Τραγουδώ και πίνω και κοιμάμαι στα πατώματα
Και προσπαθώ σκληρά να μην ενοχλούμαι
Από όλους αυτούς τους ανθρώπους που ανησυχούν για μένα
Οπότε όταν υποφέρω από κάποια απαίσια διαδρομή
Καμιά φορά περνάς απ' το μυαλό μου
Είναι η κρυφή μου ελπίδα πως είσαι ακόμα ανάμεσα σε αυτούς
Λοιπόν είσαι;
Ο, είσαι οι ρίζες που κοιμούνται κάτω απ' τα πόδια μου
Και κρατούν τη γη στο μέρος της
Κάθε φορά που μια κουρτίνα ανοίγει
Ηλιόφως μπαίνει μέσα
Μια ζωή λιώνει
Και μοιραζόμαστε ένα όνομα
Σε έναν γραφικό τάφο