Un dia Ofélia qu’arriba en paradis.
"Mes d’oun vienes ma hilha tan blanca com lo lis ?"
"Que vieni de la tèrra on avi un pais
De la sason navèra on avi un amic.
Qu’em balhè tres arrosas abans lo blat madur.
Mes que son tres arrosas quan non n’i a pas nat frut ?
Qu’ei ger qui m’a trahida que’n soi morta de uei."
"Non plores pas ma hilha. Aquo non sera mei.
Que vam enviar tot viste un anjo en ton pais.
Culher aqueth omi triste entau tornat t’aci."
"Deishatz lo sus la tèrra. Pair, qu’ei aço qui voi.
Sa bèla qu’ei mei bèla, que bèla jo non soi.
Que sèi que si la plora, si n’a trop de chagrin
qu’ei paur que no’m demore qu’a m’en tornar morir.
Que sèi que si la plora, si n’a trop de chagrin
qu’ei paur que no’m demore qu’a m’en tornar morir."
[en còrse:]
Per una stonda d’amore,
quantu seculi di dolore ?