Θυμάσαι όταν ήσουν μικρό παιδί
με τα όνειρά σου συνδεδεμένα με το μαξιλάρι
θυμάσαι πότε ήσουν σε θέση
να αισθανθείς ευχαριστημένη με όχι και πολλή χαρά
και από μια χειρονομία εντελώς τυχαία
μάθαινες ποιο πρόσωπο είχε
η αγάπη.
Θυμάσαι τις νυκτερινές συζητήσεις
και την επικόλληση του φεγαριού στον ουρανό
με το ένα δάχτυλο που μετά εξαφανιζόταν
σαν μια νύφη πίσω από ένα πέπλο
από ιδρώτα, από δάκρυα ή θάλασσα
μας φαινόταν σαν μια θεραπεία για τα πάντα
το αλάτι.
Για να αισθάνεσαι ωραία σε σκέφτομαι
για να νιώθω άσχημα σκέφτομαι εσένα και εμένα.
Το μέλλον ήταν όμορφο για εμάς
Σε αγαπούσα και ίσως ακόμα παραπάνω
φωτιά που δεν καίγεται ποτέ δεν σβήνει
σου λείπω,δεν ξέρω
μου λείπεις και δεν το ξέρεις.
Ένας ποταμός κυλάει και μοιάζει με τη ζωή
και ο δικός μας έμοιαζε ανηφορικός
δεν είναι αλήθεια, ήταν απλά φόβος μας
για να αντιμετωπίσουμε τις δυσκολίες
αλλά πόσο δύσκολα θα μπορούσε να είναι
η συνήθεια μαζί σου έγινε
μαγεία.
Το μέλλον ήταν όμορφο για εμάς
Σε αγαπούσα και ίσως ακόμα παραπάνω
φωτιά που δεν καίγεται ποτέ δεν σβήνει
σου λείπω,δεν ξέρω
μου λείπεις και δεν το ξέρεις
Σ 'αγαπώ ακόμα και με αγαπάς κι εσύ
μια καρδιά που σφίγγει (οχυρώνεται) ποτέ δεν προδίδεται
Και δεν θυμάμαι πως και γιατί δεν βρίσκεσαι πλέον εδώ
σου λείπω,δεν ξέρω
μου λείπεις και δεν το ξέρεις.
Μισώ τα παραμύθια
και τα μεγάλα φινάλε γιατί
αυτό που έχει σημασία είναι
κάτι για το οποίο τέλος να μην υπάρχει
μην πιστέψεις
αν σου πει κάποιος
θα περάσει από μόνο του
μου λείπεις και δεν το ξέρεις
Το μέλλον ήταν όμορφο για εμάς
σ 'αγαπώ ακόμα και με θέλεις κι εσύ
να είσαι ευτυχισμένη και να μην με ξεχάσεις ποτέ
σου λείπω,δεν ξέρω
μου λείπεις και δεν το ξέρεις.
Μου άρπαξες την αγάπη από το στόμα
μα κάθε τόσο η άτιμη επιμένει να μας αγγίζει.