Wacht tot het weer licht wordt,
Je lijkt verloren. Met de rug tegen de muur.
Het is koud buiten, het is winter in je hart,
Je ogen raken verblind. Je bent gehuld in mist.
Kunnen we omschakelen of is dit overgave?
Eens hield ik van jouw gratie en de onschuld die van je
Afviel zoals bladeren van bomen in oktober dwarrelen,
Je weet dat ik van je houd, wat wil je nog meer van me?
De wind snijdt door me heen en verkilt me tot op ’t bot
Het zonlicht lijkt een geest, zo ver weg is het,
Een oud, treurig lied blijft in m’n hoofd rondzingen,
De donkerste tijd schijnt de lange weg voor ons te zijn,
Kunnen we omschakelen of is dit overgave?
Eens hield ik van jouw gratie en de onschuld die van je
Afviel zoals bladeren van bomen in oktober dwarrelen,
Je weet dat ik van je houd, wat wil je nog meer van me?
Waar is je waardigheid, waar je trots?
Waar is de liefde die jij eens heimelijk had?
Waar is je waardigheid, waar je trots?
Waar is de stem die jou steeds begeleidde?
Waar is je waardigheid, waar je trots?
Waar is de liefde die jij eens heimelijk had?
Waar is je waardigheid, waar je trots?
Kunnen we omschakelen of is dit overgave?
Eens hield ik van jouw gratie en de onschuld die van je
Afviel zoals bladeren van bomen in oktober dwarrelen,
Je weet dat ik van je houd…
Kunnen we omschakelen of is dit overgave?
Eens hield ik van jouw gratie en de onschuld die van je
Afviel zoals bladeren van bomen in oktober dwarrelen,
Je weet dat ik van je houd, wat wil je nog meer van me?