Έτσι, με ξενάγησες στη πόλη σου
Στη κόλαση και πάλι πίσω
Η αγάπη μας χρησίμευσε για ν’ απομακρύνει
Όλους τους φίλους απ’ τους οποίους εξαρτάσαι
Ξέρω μπορεί να φαίνεται περίεργο
Επειδή δεν είσαι η μοναδική
Θυμάμαι τον εαυτό μου σαν ένα μοναχικό παιδί
Έτσ’ ήμουν
Και μ’ έχεις καταλάβει λάθος
Μ’ έχεις καταλάβει λάθος
(Έδαφος η αίσθηση της αξίας σου
Μέχρι τη πρωινή σπίθα που καίγεται
Κι όλα αυτά τα μάτια αναζήτησης
Θα μπορούσαν να επιπλήξουν το “ευαίσθητο” μυαλό σου)
Θυμήσου ό,τι λένε
Δεν υπάρχει συντόμευση σ’ ένα όνειρο
Είναι όλα αίμα κι ιδρώτας
Κι η ζωή είναι ό,τι διαχειρίζεσαι στο μεταξύ
Αλλά αυτό που δε ξέρεις
Είναι ότι είσαι πολύ νέα και πρόθυμη ν’ αγαπήσεις
Εξοργισμένα μάτια
Έτσι είναι σα να πέφτεις μέσα
Στη παγίδα που άνοιξες η ίδια
(Έδαφος η αίσθηση της αξίας σου
Μέχρι τη πρωινή σπίθα που καίγεται
Κι όλα αυτά τα μάτια αναζήτησης
Θα μπορούσαν να επιπλήξουν το “ευαίσθητο” μυαλό σου)
Έτσι τ’ αστέρια ευθυγραμμίστηκαν
Και σ’ αφήνουν πίσω
Θέλεις να το “σπείρεις”
Έρχεσαι εδώ σα το φως
Ενός φθινοπωρινού φεγγαριού
Αδερφή, γνωρίζεις αρκετά
Αλλά για την ώρα άσ’ το να φύγει
Μη τρέχεις, μη βιάζεσαι
Μόνο κύλησε
Μέσα απ’ τη δοτικότητα και την απολαβή έπρεπε να μάθεις
Πως να διασχίζεις τα κάρβουνα δίχως να καίγεσαι
Αλλά πραγματικά είσαι απλά ένα μικρό κορίτσι
Παίζεις στο πάρκο μέχρι ο ήλιος να δύσει
Καμιά φορά θέλεις να “σηκωθείς”
Μια ήταν η επιθυμία μας
Καμιά αμφιβολία να νομίζεις ότι έπλεξες τα μαλλιά σου
Έτσι, όλα τα μεγάλωσες
Θα έπρεπε να θέλεις να διασχίσεις τη γραμμή
Με ποιο τρόπο θέλεις να πετάξεις;
Προσποιήσου ότι η αγάπη μπορεί να σε βοηθήσει να βρεις το δρόμο σου
Αλλά με κατάλαβες λάθος
Ναι, με κατάλαβες λάθος