Oameni De Zapada [Polish translation]

Pada śnieg bez przerwy, niesie ciężar winy,

Rzuca oskarżenie, świadczy, choć bez słów,

Jest jak cicha rozpacz i jak zaślubiny,

Skrada się z ostatnim, słabym „bywaj zdrów”.

Wkrótce nas rozdzieli, przyjaciółko nowa,

Pójdźmy, dokąd drogę jeszcze dobrze znam,

Gdzie w lodowych miłość miota się okowach,

Ślepy lampion wiedzie do wszechświata bram.

Wczoraj grzech, świętość dziś,

Pozostaje w oczach błysk,

Rozłączeni widzą więcej.

Przyszedł też na nas czas,

Tyle śniegu wali w nas,

A zostają puste ręce.

Pada śnieg na wargi, pada na powieki,

Na anielskich skrzydłach spływa z hardych gór,

Niesie ponad wodą dzwonu głos daleki,

Niemożliwy tworzy na twych oczach wzór.

Pada jak – pamiętasz? – w Jesienina wierszu,

Pada na obecny i miniony wiek,

Jestem takim śniegiem, padam, gdyś odeszła,

Jak ubiegłoroczna śmierć się zda ten śnieg.

Wczoraj grzech, świętość dziś,

Pozostaje w oczach błysk,

Rozłączeni widzą więcej.

Przyszedł też na nas czas,

Tyle śniegu wali w nas,

A zostają puste ręce.