Bizi güllerin iklimi tüketti
toprağı yaran filize vurulduk
o vahşi beyaz at alıp başını gitti
bir yaz yağmuru gibi unutulduk
Sığ yanlarımız oldu arasıra
el yordamıyla dalarken hayata
bir parça telaş bir parça ümittik
hiç yetişemedik o vahşi ata
O vahşi atla beraber
ah şu içimizdekiler
sanki sökülürcesine
gitti gider, gitti gider
Bize bir günün çelişkisi yetti
dudağı yoran bir söze kırıldık
o vahşi beyaz at tutuştu yelesinden
kaldığı yerden başlanır mi artık
Hiç ayrılmayız derken bir ucundan
aşktı o yitirdiğimiz inan aşktı
ben sana kıydım sen bana gücendin
ve durduramadık o vahşi atı
O vahşi atın ardından
ah şu aramızdakiler
hiç yaşanmamışçasına
uçtu gider, uçtu gider