Με το φέρσιμο σου μ’ έκανες να φτάσω ως εδώ
τον εγωισμό σου δεν μπορώ να τρέφω άλλο εγώ
λες πως μετανιώνεις δακρύζεις και θυμώνεις
και κλαις για όλα αυτά μα τώρα είναι αργά
Ό,τι κι αν μου λες όσο και να κλαις
γνώμη δεν αλλάζω ξέρεις ότι φταις
ό,τι κι αν μου λες όσο και να κλαις
τέρμα τώρα βάζω και κάνε ότι θες
Για τον εαυτό σου ζούσαμε κι οι δύο ως εδώ
στο έργο το δικό σου πες μου τι ρόλο είχα εγώ
λες πως μετανιώνεις δακρύζεις και θυμώνεις
και κλαις για όλα αυτά μα τώρα είναι αργά
Ό,τι κι αν μου λες όσο και να κλαις
γνώμη δεν αλλάζω ξέρεις ότι φταις
ό,τι κι αν μου λες όσο και να κλαις
τέρμα τώρα βάζω και κάνε ότι θες
Τώρα δε μ’ αλλάζεις όσο κι αν φωνάζεις
πρέπει να με χάσεις για να καταλάβεις
Ό,τι κι αν μου λες όσο και να κλαις
γνώμη δεν αλλάζω ξέρεις ότι φταις
ό,τι κι αν μου λες όσο και να κλαις
τέρμα τώρα βάζω και κάνε ότι θες