რა ლამაზია, ავდრის შემდეგ დარი,
რა არის ნეტავ, ამის სადარი,
ნიავი სველი, ჰგავს მხიარულ ზეიმს.
რა ლამაზია დარი, მზით გამთბარი.
მაგრამ ჩემი მზე, უფრო კაშკაშებს,
და ეს მზე არის შენი სახე.
ერთადერთი ჩემი მზე,
შენი სახე, შენი სახე!
შენი ფანჯარა, მზის სხივებს ირეკლავს,
მოახლე ქალი, სარეცხს ფენს და რეცხავს.
და სანამ მღერის, სარეცხს ფენს და წელავს,
შენი ფანჯარა მზის სხივებს ირეკლავს!
მაგრამ ჩემი მზე, უფრო კაშკაშებს,
და ეს მზე არის შენი სახე,
ერთადერთი ჩემი მზე,
შენი სახე, შენი სახე!
როცა მზე ჩადის, ისადგურებს ბნელი,
გულს ეფინება სევდა-ნაღველი,
შენს ფანჯარასთან დილამდე დავრჩები.
როცა მზე ჩადის, ისადგურებს ბნელი.
მაგრამ ჩემი მზე, ისევ კაშკაშებს,
და ეს მზე არის შენი სახე,
ერთადერთი ჩემი მზე,
შენი სახე, შენი სახე!