'O 'nnammurato mio se va 'nfurmanno
cu chi aggio fatto 'ammore e va vedènno,
e passa pe vicino e va 'nzurdanno,
'a n'anno e miézo chésto va facènno.
M'o ssènto 'e scénnere
ca 'o lasso e sùbbeto,
si 'a féde 'e nàsceta
me vo’ caccià.
Nun ce so' chiàcchiere
né fóse 'a appènnere1,
si nn'a vo' 'ntènnere
pò cammenà.
'O 'nnammurato mio fa 'o scrupuluso,
a sulo a sulo nun m’o dà nu vaso.
Se 'mbròglia, se 'mpapina, fa 'o scurnuso,
io 'o chiammo 'o maccaróne sènza 'o ccaso.
Vicino â fémmena
ce vo' 'o sensíbbele,
chi è muóllo e 'nzípeto
se fa schifà.
Ll'òmmo ha da tènere
presènza 'e spíreto,
si no arretìrete,
nun ce ammuscià.
'O 'nnammurato mio me vo' accullata,
cu 'a capa liscia e sémplice vestuta.
Si rido sulamènte? So' sfacciata.
Nun pòzzo arapì 'a vócca,
aggi'a stà muta.
Ma a chi vo' afflìggere?
Chillo è caràttere
ca m'aggi'a mòvere
si aggi'a parlà.
Cchiù 'nziérre 'e ffémmene
cchiù se 'mpuntígliano,
cchiù 'e ccòrne sguìgliano
sènza pietà.
'O 'nnammurato mio fa 'o scrupuluso,
a sulo a sulo nun m’o da’ nu vaso.