Όλη η ζωή σ’ ένα παράθυρο που χάσκει
κι έξω φυσάει ένας αέρας δυνατός.
Η μοναξιά μου λεν οι φίλοι πως διδάσκει,
μα με τον πόνο του ποιος έγινε σοφός;
Χίλια παράπονα ο άνθρωπος μετράει,
δίχως του έρωτα λυγμός να μετρηθεί.
Δυο τρία όνειρα κι αυτά τα πολεμάει,
αφού σε όνειρο δεν έχει γεννηθεί.
Όλη η ζωή σ’ ένα δωμάτιο που φτάνει,
μόνο για να `χουνε τα σώματα σκεπή.
Μα δεν απάντησε κανείς απ’ το ταβάνι
σ’ όσα το στόμα για το άδικο κι αν πει.