Όλα τ’ αρνιέμαι μα απ’ αυτά κρατιέμαι
όπως τα μάτια σου υγρά τη νύχτα
σκαρφαλωμένα σε μια γυρισμένη πλάτη
καραδοκούν, μαντεύουν, ξεψυχάνε
κάτι ανοίγει ξαφνικά μες στο μυαλό μου
και στρίβω στη γωνιά με βήμα μεθυσμένο
μη μ’ αρνηθείς, σκοπός γι’ αυτή την εκδρομή
είναι το τέλος μου κι όχι μια αρχή.
Όλα τ’ αρνιέμαι μα απ’ αυτά κρατιέμαι
όπως τα μάτια σου υγρά τη νύχτα.