Είναι μεσημέρι.
Παίρνω από το χέρι
το άσπρο μου αρκουδάκι
και σας χαιρετώ.
Μπαίνω μοναχό μου
στο δωμάτιο μου
δίχως παρακάλια να
ξεκουραστώ.
Νάνι, νάνι το αρκουδάκι.
Νάνι, νάνι μου κι εγώ.
Νάνι, νάνι το αρκουδάκι.
Νάνι, νάνι μου κι εγώ.
Είναι μεσημέρι.
Όποιος δε το ξέρει
ας ακούσει τούτη
τη μικρή φωνή.
Το καλό παιδάκι
σε ένα κρεβατάκι
πρέπει να ξαπλώσει
να αποκοιμηθεί.
Νάνι, νάνι το αρκουδάκι.
Νάνι, νάνι μου κι εγώ.
Νάνι, νάνι το αρκουδάκι.
Νάνι, νάνι μου κι εγώ.
Είναι μεσημέρι.
Παίρνω απο το χέρι
το άσπρο μου αρκουδάκι
και σας χαιρετώ.
Μπαίνω μοναχό μου
στο δωμάτιο μου
δίχως παρακάλια να
ξεκουραστώ.
Νάνι, νάνι το αρκουδάκι.
Νάνι, νάνι μου κι εγώ.
Νάνι, νάνι το αρκουδάκι.
Νάνι, νάνι μου κι εγώ.