O gwiazdeczko, coś błyszczała,
Gdym ja ujrzał świat,
Czemuż to mi, gwiazdko mała,
Twój promyczek zbladł?
Czemuż mi już tak nie płonie,
Jak w dziecinnych dniach,
Gdym na matki igrał łonie
W malowanych snach?
Prędkoś, prędkoś żeglowała
Po niebieskim tle,
O gwiazdeczko moja mała,
Wiodłaś ty mnie źle.
Wartkoś biegła wśród niebiosów,
Jam też chyżo żył,
I z żywota złotych kłosów
Wcześniem wieniec wił.
Znikły róże, zwiędły wieńce,
Pożółkł życia maj.
I zapały, i rumieńce,
I tych złudzeń kraj.
Wszystko mi tu nad okołem
Łza pomroku ćmi,
Ach, bo blada nad mem czołem
Ma gwiazdeczka tkwi.
O gwiazdeczko, dawne życie
W twym promyczku wznieć
I, jak dawniej, na błękicie
Nad mem okiem świeć.
Zanim mnie żelazną ręką
Zechce zgładzić czas
Zaświeć mi jak w dawne święta
Gwiazdko, choćby raz.