Ο Γιάννης ο φονιάς [O Giánnis o foniás] [Italian translation]

Ο Γιάννης ο φονιάς,

παιδί μιας πατρινιάς

κι ενός μεσολογγίτη,

προχτές την Κυριακή,

μετά τη φυλακή,

επέρασ’ απ’ το σπίτι.

Του βγάλαμε γλυκό,

του βγάλαμε και μέντα,

μα για το φονικό

δεν είπαμε κουβέντα. (δις)

Μονάχα το Φροσί

με δάκρυ θαλασσί

στα μάτια τα μεγάλα,

του φίλησε βουβά

τα χέρια τ’ ακριβά

και βγήκε από τη σάλα.

Δεν μπόρεσε κανείς

τον πόνο της ν’ αντέξει

κι ούτε ένας συγγενής

να πει δε βρήκε λέξη. (δις)

Κι ο Γιάννης ο φονιάς

στην άκρη της γωνιάς

με του καημού τ’ αγκάθι

θυμήθηκε ξανά

φεγγάρια μακρινά

και τ’ όνειρο που εχάθη.