O Antioche [97] lyrics

«O Antioche,

cur decipis me

atque quasi servum reicis me?

quid agam?

quid faciam?

dolo lugeo,

fleo.

luctus est doloris,

fletus mali moris.

pereo!

Heu me miserum,

passum naufragium!

Astragis suscipior ad hospitium.

video,

doceo

lyram, manu tango,

amo.

amor est flos floris,

lyra est decoris.

gaudeo!

Post tristitiam fient gaudia,

post gaudium erit tristitia»:

sunt vera proverbia,

que fatentur talia.

dicta veritatis,

dicta claritatis

amantur.

Ab Astrage lecto suscipior

et in maris fluctibus relinquor.

Tharsia nascitur;

mater deicitur

pulchra cum merore;

Tharsia cum flore

nutritur.

Frugibus fames hinc tollitur.

Strangolio, Dyniasiadi committitur

flos floris.

doleo!»

Liocardadis hic moritur,

ex ere species monstratur.

traditur

invidia

flos amoris Tharsia

servo.

naute eam liberant,

servum quoque fugant

gladio.

Apollonii nata venditur

et a lenone emitur.

pretium proponitur:

sexaginta nummos.

cottidie pretium hec redemit,

virgo tamen mansit

precibus.

Apollonius natam querens querentem

Dyniasiadem videt et flentem.

sepulcrum monstratur,

mors ut videatur

nate.

«quid non flent mei oculi?

Tharsia num vivit

filia?»

Puppes litori approximantur.

vera inveniuntur

† Tharsiam lyrantem coram Tyrio.

hec prius despicitur,

postea cognoscitur.

post multa opposita

nata fuit reddita

patri.

Voce celesti Iohannis in insula

Astrages regi fit cognita.

Astrages cognoscitur,

Tharsia maritatur

Arfaxo.

leno destruitur,

Strangolius deicitur

omnibus.