Nuestros nombres [Polish translation]

Jak dziwnie nalegać na pragnienia

I jak daleko leży prawda

Całe kilometry, taka nieosiągalna!

Tak kochałem jej spojrzenie!

Nawet z marzeniami rozdartymi od góry do dołu

Zawsze idę z szeroko otwartymi oczami.

By się nie poddać, wznoszę toast w ciszy.

I nawet nie znamy naszych imion

Nie doceniamy naszych możliwości

Ale sama twoja obecność

Sprawia, że czuję się pusty i chory

I z krzykiem nadziei

Mówię ci żegnaj.

I każy dzień pyta swoją noc

Co by zrobiła w jego przebraniu.

Przytaknąć bez zrozumienia

Że tamte ręce mnie osaczały

Powiedz mi: Chciałabyś namalować dom ze skrzydłami?

O świcie mętne spojrzenia

Odwrócić się ze strachu by nie spojrzeć za siebie.

I nawet nie znamy naszych imion

Nie doceniamy naszych możliwości

Ale sama twoja obecność

Sprawia, że czuję się pusty i chory

I z krzykiem nadziei

Mówię ci żegnaj.

Wiedząc jak mi pusto

I z krzykiem nadziei

Mówię ci żegnaj.

I nawet nie znamy naszych imion

Nie doceniamy naszych możliwości

Ale sama twoja obecność

Sprawia, że czuję się pusty i chory

I z krzykiem nadziei

Mówię ci żegnaj.

Wiedząc jak mi pusto

I z krzykiem nadziei

Mówię ci żegnaj.