Τέλω να μπριακεφτώ να μη πενσέφσω
να κλάφσω τσαι να γελάσω τέλω αρτε βράι.
Μα μάλι' αράτζια έβο ε' να κανταλίσω
στο φέγγο ε' να φωνάσω ο άντρα μου πάει,
ο άντρα μου πάει, ο άντρα μου πάει!
E οι αντρώποι στε μας πάνε στε ταράσσουνε
ντ'άρτει καλοί ους τωρούμε του σ'ένα χρόνου.
΄Ετο ε ζωή μα ε του, ε ζωή Κριστέ μου;
Μα πα τσαι στη Γκερμάνια κλαίοντα μα πόνο,
κλαίοντα μα πόνο, κλαίοντα μα πόνο!
-Τάτα γιατί εν να πάει, πε μα γιατί;
-Γιατί έτο έ'ναι ε ζωή μαρά παιδία
ο τεκούντη πολεμά τσε 'τρώνει να
λιπαριάσει ου πατρούνου μου τη φατία,
μου τη φατία, μου τη φατία!
Στε 'κούω τη μπάντα τσαι στε 'κούω ιττώ σόνο.
Στέω ετού μα σα τσαι στε, πένσεω στο τρένο.
Πένσεω στο σκοτεινό τσι τη μινιέρα
που πολεμώντα ετσεί πεθαίνει ο γένο.
πεθαίνει ο γένο, πεθαίνει ο γένο!