Υπερασπίστηκα τις επιλογές μου
Πίστευα στην αναμονή
ήξερα να λέω συχνά όχι
μαζί σου δεν το κατόρθωσα.
Φορούσα αλυσίδες
έχω σημάδια από πόνο, το ξέρω
πως χωρίς να το θέλω θα θυμάμαι
αυτήν τη γροθιά στο στομάχι μου
Τον Νοέμβρη
η πόλη σβήνει σε μια στιγμή
έλεγες "αρκετά" κι εγώ στεκόμουν ανυπεράσπιστη
ο εγωισμός σου ήταν πάντα πιο δυνατός
από κάθε μου πεποίθηση, τώρα
τον Νοέμβρη
η πόλη ανάβει σε μια στιγμή
το κορμί μου δεν φαίνεται πια ποθητό
ακόμα κι εσύ δεν μοιάζεις πια τόσο δυνατός
όσο πίστευα πως ήσουν ένα χρόνο πριν
τον Νοέμβρη.
Εμπιστεύτηκα το σκοτάδι, μα τώρα στέκομαι
σε ολόφωτο φως και σε ισορροπία μεταξύ ξένων
που μου αμφισβητούν την επιθυμία μου να ξαναγεννηθώ
Τον Νοέμβρη
η πόλη σβήνει σε μια στιγμή
έλεγες "αρκετά" κι εγώ στεκόμουν ανυπεράσπιστη
ο εγωισμός σου ήταν πάντα πιο δυνατός
από κάθε μου πεποίθηση, τώρα
τον Νοέμβρη
η πόλη ανάβει σε μια στιγμή
το κορμί μου δεν φαίνεται πια ποθητό
ακόμα κι εσύ δεν μοιάζεις πια τόσο δυνατός
όσο πίστευα πως ήσουν ένα χρόνο πριν
τον Νοέμβρη.
Κι εσύ μιλούσες χωρίς να λες τίποτε
προσπαθούσα μάταια να γλυκάνω αυτήν την πικρή γεύση
ενός προαναγγελθέντος τέλους
Τον Νοέμβρη
η πόλη σβήνει σε μια στιγμή
έλεγες "αρκετά" κι εγώ στεκόμουν ανυπεράσπιστη
ο εγωισμός σου ήταν πάντα πιο δυνατός
από κάθε μου πεποίθηση, τώρα
τον Νοέμβρη
η πόλη ανάβει σε μια στιγμή
το κορμί μου δεν φαίνεται πια ποθητό
ακόμα κι εσύ δεν μοιάζεις πια τόσο δυνατός
όσο πίστευα πως ήσουν ένα χρόνο πριν
τον Νοέμβρη.