Broze bladeren vallen op de rond
De koude lucht drijft m'n longen binnen
Ik zie je gezicht door de mist dat mij
doet herinneren aan de dromen die jij verloor
Ik kan het aan je ogen zien,
je bent ingestort,
je handen zijn geboeid.
Ik kan het in mijn zij voelen dat ik het
Telkens en telkens en telkens weer heb geprobeerd
Ik kan het aan je ogen zien,
je bent ingestort,
je handen zijn geboeid.
En ik weet dat je niet verhullen kunt
dat ik het telkens maar weer geprobeerd heb
Het heeft m'n hart gebroken
Het voelde zo goed aan om jou te zien
Ik ben nooit iemand geweest om vertrouwen in te stellen.
Wanneer ben ik zo zwak geworden,
of ben ik altijd a; zo geweest?
Ik kan dit alles niet meer terug op z'n plaats zetten.
(Terug op de plaats)
Ik kan het aan je ogen zien,
je bent ingestort,
je handen zijn geboeid.
Ik kan het in mijn zij voelen dat ik het
Telkens en telkens en telkens weer heb geprobeerd.
Ik kan het aan je ogen zien,
je bent ingestort,
je handen zijn geboeid.
Ik kan het in mijn zij voelen dat ik het
Telkens en telkens en telkens weer heb geprobeerd.
Het gapende gat in m'n borst is vol bedrog
Ik vrees dat al mijn kreten niet gehoord werden
Ik streel vlees met afgesneden zenuwen
Gesluierd ga ik door duisternis en ziekte
Deze november verzwelgt mij geheel
En dit zal wel eens
het meest nabije zijn dat jij ooit
als verontschuldiging
zult ontvangen.
Ik sluit de ogen en ik kan zie hoe jij dood bent. [4x]