این صدای حزن آور ساز کاربون است
که به شما میگوید هیچ
که این درد ار من میپرسد
آیا تو واقعا همان هستی که من برای خودم می خواهم
در این رقص با تو
هیچ چیز به هیچ چیز نماند
گاهی اوقات زندگی
موضوعات را اشتباهی میگیرد
(و آن هنگام است) که حتی صخره تغییر میکند
در جزر و مدی سپید
شب عاشقی که میگیرد
آخرین برگ را از یک قلب
آیا ما را میگذارد و ما باز ما جمع میشویم در جایی دورتر؟
تا هنگامیکه سپیده طلوع کند؟
موزاییک شکسته میانمان
سیاه و سفید شده اکنون
آنجا؟ آیا هنوز هم ستاره ای مخفی است آنجا؟
اما در حال حاضر، چشم های من نمی تواند آن را پیدا کند
شب عاشقی که میگیرد
آخرین برگ را از یک قلب
آیا به ما اجازه تکه تکه شدن و باز جمع شدن را خواهد داد؟ از همان جایی که هستیم؟
تا هنگامیکه سپیده طلوع کند ؟
طلوع خواهد کرد؟
شب خواهد بود ...؟