Είναι ο Βοριάς, που οργισμένα προσπαθεί να με χτυπήσει.
Είναι ο Βοριάς, δεν είναι ακόμα πολύ αργά.
Είναι ο Βοριάς κι ξέρω προς τα που τραβάει.
Επί του δρόμου - μέρα τη μέρα στη θάλασσα,
εδώ και βδομάδες δεν φάνηκε στεριά.
Δυσάρεστη η τελευταία μέρα,
κατά την οποία γδάρθηκα για σένα.
Τώρα πια βρίσκομαι επί του δρόμου.
Το να γυρίσω δεν ήταν ποτέ η λαχτάρα μου.
Είναι σαν να μη βουλιάζει ποτέ τοο καράβι μου,
αν και η κατάρα σου να γονατίσω μ' αναγκάζει.
Είναι ο Βοριάς, που οργισμένα προσπαθεί να με χτυπήσει.
Είναι ο Βοριάς, δεν είναι ακόμα πολύ αργά.
Είναι ο Βοριάς κι ξέρω προς τα που τραβάει.
Κόκκινο της αυγής - ο ουρανός φλέγεται.
Για να σε μισίσω δεν χρειάζομαι διαθήκη.
Ποτέ δεν παραπονέθηκα πια για τον πόνο μου
κι η εκδίκησή μου θα 'ναι θανατηφόρα.
Ώρα με την ώρα στέκομαι στο κατάστρωμα,
περιμένω ν' απλώσεις τα χέρια σου προς τα εμένα.
Πόσες φορές δεν σου συμπαραστάθηκα;
Μα, με έγδαρες γι' αυτό1.
Είναι ο Βοριάς, που οργισμένα προσπαθεί να με χτυπήσει.
Είναι ο Βοριάς, δεν είναι ακόμα πολύ αργά.
Είναι ο Βοριάς κι ξέρω προς τα που τραβάει.
Μόνο όταν σχίσουν τα πανιά, όταν γυρίσει ο άνεμος,
όταν έχει έρθει η ώρα μου, μπώ από την πόρτα σου.
Τότε δεν θα περιμένω, μόνο τότε πρέπει να συμβεί,
τότε θα ξαναϊδωθούμε.
Είναι ο Βοριάς, που οργισμένα προσπαθεί να με χτυπήσει.
Είναι ο Βοριάς, δεν είναι ακόμα πολύ αργά.
Είναι ο Βοριάς κι ξέρω προς τα που τραβάει.
Είναι ο Βοριάς, που οργισμένα προσπαθεί να με χτυπήσει.
Είναι ο Βοριάς, δεν είναι ακόμα πολύ αργά.
Είναι ο Βοριάς κι ξέρω προς τα που τραβάει.