Vertel me waar ik heen moet op deze kruising
met nog een stap.
Jij, wie misschien al een beetje heeft gekozen
om niet meer van me te houden.
En als opgehangen schilderijen, hefbomen zonder gewichten
die niet leven.
Zoals toen er een heel leven was
twee die van elkaar houden.
En ik ga nog steeds omhoog omdat
dat is waar jij was.
Maar nu heb ik moed nodig
om naar beneden te kijken.
En er is niets dat mijn hart weerstaat
als het aandringt
Omdat ik weet dat je nooit weg zal gaan,
dat het nooit weg zal gaan
(je zal niet weggaan)
je zal niet van me weggaan
(je zal niet weggaan).
Ok dus nu beken ik
dat ik niks had behalve jou.
Hoe kan ik nu leven
Alleen, zonder jou?
En zonder jouw glimlach
en alle doorgebrachte dagen
die er vandaag niet zijn.
En dat is een gesloten deur en
geen ander excuus om te delen.
En ik ga nog steeds omhoog omdat
dat is waar jij was.
Maar nu heb ik moed nodig
om naar beneden te kijken.
En er is niets dat mijn hart weerstaat
als het aandringt
Omdat ik weet dat je nooit weg zal gaan,
dat het nooit weg zal gaan
(je zal niet weggaan)
je zal niet van me weggaan
(je zal niet weggaan).
En hoe veel liefde er zal ontbreken
en te veel rumoer in een dag
die niet gaat.
En ik kan niet begrijpen
Waarom het niet weg zal gaan.
En ik ga nog steeds omhoog omdat
dat is waar jij was.
Maar nu heb ik moed nodig
om naar beneden te kijken.
En er is niets dat mijn hart weerstaat
als het aandringt
Omdat ik weet dat je nooit weg zal gaan,
dat het nooit weg zal gaan
(je zal niet weggaan)
je zal niet van me weggaan
(je zal niet weggaan).