Non, je n'ai rien oublié [Greek translation]

Δεν θα είχα φανταστεί ποτέ ότι εμείς οι δυο θα συναντηθούμε.

Ο κίνδυνος είναι περίεργος, προκαλεί καταστάσεις.

Και η Μοίρα που προκαλείται αιφνιδίως αναβάλλεται.

Όχι, δεν ξέχασα τίποτα.

Χαμογελώ παρά την κατάσταση μου, αφού μόνο εσένα κοιτάζω.

Αν βέβαια οι μήνες και τα χρόνια μαστίζουν τις υπάρξεις.

Εσύ πάλι μπορεί και να μην άλλαξες κτένισμα.

Όχι, δεν ξέχασα τίποτα.

Εγώ, να νυμφευθώ ; Έλα τώρα, δεν έχω τέτοια επιθυμία.

Αγαπώ την ελευθερία μου, και ύστερα εμάς τους δυο.

Δεν γνώρισα [ακόμα] τη γυναίκα της ζωής μου.

Όμως, ας κάνουμε τώρα μια βόλτα κι ας μιλήσουμε για σένα.

Τι έκανες στη ζωή σου ; Είσαι άραγε πλούσια και κορεσμένη ;

Ζεις μόνη σου στο Παρίσι ; Και τι γίνεται με εκείνο το γάμο ;

Μεταξύ μας, οι γονείς σου έχουν αφρίσει από το θυμό τους.

Όχι, δεν ξέχασα τίποτα.

Ποιος να μου το έλεγε ότι μια μέρα, έτσι απροσδόκητα,

η Μοίρα θα μας έφερνε πρόσωπο με πρόσωπο ;

Πίστευα ότι όλα συν τω χρόνω τελειώνουν.

Όχι, δεν ξέχασα τίποτα.

Δεν ξέρω καν τι να πω, ούτε από πού να αρχίσω.

Οι αναμνήσεις αφθονούν και εισβάλλουν στο κεφάλι μου.

Το παρελθόν μου ανασυντάσσεται από την ήττα του.

Όχι, δεν ξέχασα τίποτα.

Στην εποχή όπου άνοιγα την καρδιά μου διάπλετα,

ο πατέρας σου -έχοντας άλλες φιλοδοξίες για σένα-

καταράστηκε την αγάπη μας και τα δάκρυα μας έτρεχαν ποτάμι.

Για ένα γαμπρό επιλεγμένο για αυτό το σκοπό.

Εθέλησα να σε ξαναδώ, όμως εσύ ήσουν λογοδοσμένη.

Σε αναζήτησα εκατό φορές, κι όμως ουδεμία απόκριση.

Μου πήρε πάρα πολύ καιρό για να εγκαταλείψω τον αγώνα.

Όχι, δεν ξέχασα τίποτα.

Ο χρόνος τρέχει και ήδη το καφενείο θα κλείσει.

Έλα. Θα σε συνοδεύσω μέσα από άδειους δρόμους

σαν τότε που σου έριχνα φιλιά στην πόρτα σου να σε δω.

Όχι, δεν ξέχασα τίποτα.

Κάθε εποχή ήταν και η ευκαιρία μας να αγαπήσουμε

και δεν φοβόμαστε ούτε το χειμώνα ούτε το φθινόπωρο.

Πάντοτε στην άνοιξη αντιλαλούσαν τα νιάτα μας.

Όχι, δεν ξέχασα τίποτα.

Αυτό με πίεσε να γευθώ την παρουσία σου.

Νιώθω διαφορετικά, ίσως λίγο ελαφρύτερος.

Συνήθως χρειαζόμαστε λίγη δύσκολη ωρίμανση.

Είναι γλυκεία η επίκληση του παρελθόντος.

Θα ήθελα, αν εγκρίνεις και εσύ, -δίχως να σε αναγκάσω-

να σε ξαναδώ για τελευταία φορά..., αν είναι αυτό δυνατόν.

Αν ποτέ το επιθυμήσεις, αν είσαι διαθέσιμη

και αν δεν έχεις ξεχάσει τίποτα.

Όπως ούτε εγώ έχω ξεχάσει τίποτα.