Και τι περίμενες
για να μου πεις αυτό που έπρεπε
για να μην ρισκάρεις τίποτα
ούτε στην κόλαση πας ούτε στην Αγία Τράπεζα
Και εμείς, έτσι απομακρυσμένοι
υπομένουμε ο ένας τον άλλο, με παιδεία (ευγένεια)
Φταίξιμο δεν υπάρχει
αλλά ο καθένας παίρνει τη δική του κατεύθυνση
Συγχώρα με για κείνες τις ήμερες
δεν μπορούσα να τις αναπολώ
είχα ένα νέο προορισμό
και ένα τόπο για να ξεφύγω
Δεν είναι απαραίτητα ότι μου λείπεις πάντα
τα πράγματα αλλάζουν ξαφνικά
και κάποιες γωνιές της νύχτας δεν θα'χουν ποτέ φως
Δεν είναι απαραίτητα ότι δεν νοιώθω τίποτα
Σαν κρατώ τα μάτια μου πάνω στη απούσα ματιά σου
και σαν, εν πάσει περιπτώσει, εμπιστεύομαι τη δύναμη μιας ανάμνησης
Άρπαξε την ομπρέλλα
για να είναι το καταφύγιο στην καταιγίδα
Αν αυτό που σου οφείλω
είναι να έχω την καρδιά στη σωστή πλευρά
Συγχώρα με για κείνες τις ήμερες
δεν μπορούσα να τις αναπολώ
Έχω να πάρω ένα τρένο για το αεροδρόμιο
και μια πτήση σε δυο ώρες
Δεν είναι απαραίτητα ότι μου λείπεις πάντα
τα πράγματα αλλάζουν ξαφνκά
και κάποιες γωνιές της νύχτας δεν θα έχουν ποτέ φώς
Δεν είναι απαραίτητα ότι δεν νοιώθω τίποτα
Σαν κρατώ τα μάτια μου πάνω στη απούσα ματιά σου
Γιατί , εν πάσει περιπτώσει, εμπιστεύομαι τη δύναμη μιας ανάμνησης
Δεν είναι απαραίτητα
Δεν είναι απαραίτητα
Δεν είναι απαραίτητα
Δεν είναι απαραίτητα
Μα ποιος το είπε ότι δεν νοιώθω τίποτα
Αυτό που υπήρχε παρέμεινε σπουδαίο
όπως μια μικρή ελπίδα
η οποία χρειάζεται και τη δίνεις
Συγχώρα με για κείνες τις ημέρες
Δεν γνώριζα πως να το κάνω...