А ты чаго ж чакаў, каб…
Сказаць мне то́е, што сказаць належан (павінен)?
Каб ры́зыкі не ма́яў..,
Да алтара не йдзеш, не йдзеш і ў пекла.
Далёкія з табой так (мы),
Каб з ве́тласцю адзін да аднаго нам!
Віны ж i не існу́е,
Але з нас кожны йдзе сваёй дарогай…
Дару́й ты мне за дні ўсе гэтыя, --
Я не змагла іх распаве́сці.
Напра́мак у мяне быў новы (I адрас я ўжо новы мела),
І месца --- для… уцёкаў (каб… пазбегнуць)…
І не сказаць, што я заўжды (што па табе) сумую,
Бо ўсё змяняецца ў жыццi раптоўна,
Куткі́ ў начы ёсць, што ніко́лі не азораны святлом!.. I…
I кажуць, што нічога не адчую,
Калі́ ў вачах тваiх -- адсутны погляд,
Калі, хай, успамінаў волi… давяраю -- моцнай столькi.
Будзе --- ты вазьмі зонт –
Каб ён прытулкам быў у непагоду,
Калі́ табе -- павінна, --
Гэта мець для сэрца -- з вернага i боку.
Даруй ты мне за гэты дні ўсе, --
Я не змагла іх распавесці.
Цягнік ў аэрапорт і вылет –
Праз-мiг дзьве гадзіны.
І не сказаць, што я заўжды (што па табе) сумую,
Бо ўсё змяняецца ў жыццi раптоўна,
Куткі́ ў начы ёсць, што ніко́лі не азораны святлом!.. I…
I кажуць, што нічога не адчую,
Калі́ ў вачах тваiх -- адсутны погляд,
Калі, хай, успамінаў сіле давяраю -- моцнай столь!
(Не казалi...
Не сказаў хтось...
(Не казалi...)
Не сказаў хтось!
Сказаў хто, -- што/я нічог(-а) не адчуваю?
Што адбыло́ся -- застане́цца важным! --
Гарэць мале́нькаю надзеей,
Неабхо́днаю… для нас (…двух)…
Даруй ты мне за гэты дні ўсе…
Не ведала я -- што рабіць мне...