τόσες νύχτες χωρίς φεγγάρι
τόσες πόρτες για να ανοίξουν
τόσες φράσεις κενές
τόσα πράγματα για να ειπωθούν
τόσα χρόνια ζωής
κλεισμένη σε έναν κήπο
λίγο λίγο πέθαινα
χωρίς να ξέρω πού πηγαίνω
καταπτοημένη από όνειρα
από χαρές που πέρασαν
βυθισμένη στις αμφιβολίες μου
έξω από την πραγματικότητα
επινοώντας ψέματα
που με βοηθούν να δραπετεύω
από την άβυσσο που φέρνει
το δικό μου σκοτάδι
αλλά συνεχίζω ψάχνοντας
ένα τρόπο για να δραπετεύω
από τις δικές μου νύχτες χωρίς φεγγάρι
από αυτό το παραμύθι δίχως τέλος
ανακαλύπτοντας μια διαδρομή
ένα νησί σε αυτή τη θάλασσα
γράφοντας το πεπρωμένο
βρίσκοντας το δικό μου μέρος
νύχτες χωρίς φεγγάρι
θα ψάξω την τύχη μου
νύχτες χωρίς φεγγάρι
θα διαλύσω τις αμφιβολίες μου
νύχτες χωρίς φεγγάρι
νύχτες χωρίς φεγγάρι
νύχτες χωρίς φεγγάρι
θα θεραπεύσω την πληγή μου
σιγά σιγά το ο ήλιος θα βγει
σήμερα επιστρέφω στη ζωή
πλέον δεν κλαίει η καρδιά
τόσα χρόνια ζωής
κλεισμένη σε έναν κήπο
που σήμερα ανθίζει
και μπορώ πάλι να ζήσω
αλλά συνεχίζω ψάχνοντας
ένα τρόπο για να δραπετεύω
από τις δικές μου νύχτες χωρίς φεγγάρι
από αυτό το παραμύθι δίχως τέλος
ανακαλύπτοντας μια διαδρομή
ένα νησί σε αυτή τη θάλασσα
γράφοντας το πεπρωμένο
βρίσκοντας το δικό μου μέρος
νύχτες χωρίς φεγγάρι θα ψάξω την τύχη μου
νύχτες χωρίς φεγγάρι χάνονται μία μία
νύχτες χωρίς φεγγάρι θα ψάξω την τύχη μου
νύχτες χωρίς φεγγάρι χάνονται μία μία