Ooit het gevoel gehad dat je 't
allemaal als vanzelfsprekend beschouwt?
Dat je iedere morgen wakker wordt
en denkt op te staan?
Is er ooit een moment geweest
om, kijkend in de spiegel,
iemand waar te nemen
die haar ogen niet wil opslaan?
Ooit een aanwezigheid gevoeld
(misschien ergens in 't verleden, liefje?)
dat zo verlammend is
dat het je tot op het bot verkilt?
Ooit verliefd geweest
en dat eerste angstgevoel te boven gekomen?
Welnu, dan weet je
dat niemand het in d'r eentje redt.
Ooit het avondrood gezien
ergens op zee
Het heelal geopenbaard
maar waar geen touw aan vast te knopen was?*
Toen jij mijn wereld betrad
en heftige opschudding veroorzaakte
had ik kunnen zweren dat ik jou
vele malen tevoren ontmoet had.
Want er is iets in jouw ogen
dat ons verenigt.
Iets wat betreft jouw gezicht, jouw ogen.
Jouw glimlach lijkt zo afstandelijk.
Ooit verliefd geweest en gedacht
dat het voor altijd zou standhouden?
Welnu, dan weet je
dat niemand het in d'r eentje redt.
Zeg, er is iets in jouw ogen
dat ons verenigt.
Iets wat betreft jouw gezicht, jouw ogen.
Jouw glimlach lijkt zo afstandelijk.
Ooit verliefd geweest en gedacht
dat het voor altijd zou standhouden?
Welnu, dan weet je
dat niemand het in d'r eentje redt.
Niemand redt 't in d'r eentje
Niemand redt 't
Niemand redt 't
Niemand redt 't in d'r eentje
Niemand redt 't in d'r eentje
-----------------------------------------------------------
*These four lines are obscure in English...