Κάποτε ήμουν ένας γλυκύτατος άνθρωπος
μέχρι να καταλήξω έρμαιο τους.
Άνοιγα πόρτες για μικρές γριούλες,
ήμουν τα μάτια των τυφλών.
Δεν έχω φίλους διότι όλοι ασχολούνται με τα επίκαιρα
και δεν τους συμφέρει να φανούν μαζί μου.
Και αισθάνομαι αυτοκαταστροφή,
έτοιμος να εκραγώ.
Τέρμα οι ευγένειες,
τέρμα και τα καψώνια !
Τέρμα οι ευγένειες !
Ας με έχουν ως άγριο δακτυλοδεικτούμενο.
Δεν έχω φίλους διότι όλοι ασχολούνται με τα επίκαιρα
και δεν τους συμφέρει να φανούν μαζί μου.
Και αισθάνομαι αυτοκαταστροφή,
έτοιμος να εκραγώ.
Τέρμα οι ευγένειες,
τέρμα και τα καψώνια !
Τέρμα οι ευγένειες !
Ας με έχουν ως άγριο δακτυλοδεικτούμενο.
Ο σκύλος μου με δάγκωσε στο πόδι σήμερα
και η γάτα μου μού γρατζούνισε τα μάτια.
Τη μητέρα μου την αποκήρυξε η κοινωνία
και ο πατέρας μου ζει μέσα στη ντροπή.
Επισκέφθηκα την εκκλησία απαρατήρητος,
μέχρι να σηκωθούν όλοι μαζί.
Ο Αιδεσμιότατος με αναγνώρισε
και μου χτύπησε τη μύτη.
Προσφώνησε
πως έπαψα να είμαι πρέπων,
πως έκοψα την ευπρέπεια,
πως κατήργησα την καλή διαγωγή
και με αφόρισε μπροστά στους πάντες.
Τέρμα οι ευγένειες,
τέρμα και τα καψώνια !
Τέρμα οι ευγένειες !
Βγάλε με και απόκληρο κιόλας !