Είμαι εκείνος ο ανεμοδείκτης
που τώρα αποφασίζει
πώς φυσάει ο άνεμος
Και φέρνει το σπασμένο μου όνειρο που σήμερα
γλιστράει από την εκδίκησή σου και πέφτει.
Δεν υπάρχει φόβος πια
δε φταίω εγώ αυτή τη φορά, αυτή τη φορά.
Τώρα το σπίτι μας δείχνει μεγάλύτερο,
υπάρχει μια έρημος στο σαλόνι.
Και πηδάω τα κύματα που πλημμυρίζουν το κρεβάτι,
ξέρω ότι δε θα ξαναγυρίσεις.
Δύσκολα απομακρύνομαι απ'αυτήν τη θάλασσα που με κατέκλυσε
γιατί σε γύρευα
Δε θα σταματήσω πια.
Σε ευχαριστώ που έσπασες την ψυχή μου
τώρα ξέρω να απελευθερώνομαι.
Σε ευχαριστώ που άφησες άθικτο
ένα κομμάτι από τα γκρίζα μου φτερά.
Ζω τη στιγμή
απέραντη είναι η ζωή
ξέρω πως δεν υπάρχουν όρια πια.
Ακόμα κι αν πεθάνουν τα λουλουδια
κα τα τραγούδια
ποτέ δε θα παραδοθώ.
μαζί σου ήμουν στήλη άλατος,
και τώρα το αντίο σου μου θυμίζει πως θα επιβιώνω.
Σε ευχαριστώ που έσπασες την ψυχή μου
τώρα ξέρω να απελευθερώνομαι.
Σε ευχαριστώ που άφησες άθικτο
ένα κομμάτι από τα γκρίζα μου φτερά.
και γρήγορος δε θα σταματήσω, το ξέρω.
Σε ευχαριστώ που έσπασες την ψυχή μου
τώρα ξέρω να απελευθερώνομαι.
Νιώθω στις φλέβες μου ζωή που κινείται
ΔΕ ΘΑ ΣΤΑΜΑΤΗΣΩ !