No digas nada [Déjà vu] [Greek translation]

Μη λες τίποτα σε παρακαλώ

γιατί μιλώντας μου κάνεις κομμάτια την ψυχή

θέλω να σου πω τόσα πράγματα

θέλω να θυμάμαι τη μυρωδιά σου

μη λες τίποτα σε παρακαλώ

να μη γίνει αυτό που θα με ξυπνήσει

από ένα όνειρο στο οποίο μπορώ να σε βλέπω

και ακόμη μπορώ να σου μιλάω για την αγάπη μου

μη λες τίποτα δείξε οίκτο

μόνο σου ζητώ αύριο το βράδι

κοιμισμένος να μου δώσεις την ευκαιρία

Έχεις τρεις μήνες που κάθε βράδι μου κάνεις το ίδιο

χτυπάει η πόρτα μου και είσαι εσύ η φαντασίωσή μου

μέσα μου ουρλιάζω, ουρλιάζω από τη συγκίνηση

απ'έξω κάνω το δυνατό σαν να μην έτρεμε

η καρδιά μου

Ρωτάω τι σου συμβαίνει, γιατί κλαις, γιατί είσαι τόσο

παράξενη

και παρ'όλο που δε μου μιλάς ικανοποιούμαι όταν βλέπω το πρόσωπό σου

θέλω να νιώσω το χέρι σου και δεν μπορώ να κουνηθώ

τι μου συμβαίνει; Νιώθω τόσο περίεργα βλέποντάς σε εδώ στο σπίτι μου

Πάντα ήθελα να έχω την ευκαιρία να μπορώ να σου μιλήσω ακόμα μια φορά

Δε σου είπα ότι σε έχω αγαπήσει και παρ'όλο που ήμουν φίλος σου παντα ένιωθα πράγματα, η καρδιά μου ήταν μάρτυρας

Πάντα ήθελα να έχω την ευκαιρία να μπορώ να σου μιλήσω ακόμα μια φορά

Εξαφανίζεσαι με τον ήλιο

δεν είσαι ανθρώπινη, είσαι ένα όνειρο που μου ραγίζει την καρδιά το πρωί

Μη λες τίποτα σε παρακαλώ

γιατί μιλώντας μου κάνεις κομμάτια την ψυχή

θέλω να σου πω τόσα πράγματα

θέλω να θυμάμαι τη μυρωδιά σου

μη λες τίποτα σε παρακαλώ

να μη γίνει αυτό που θα με ξυπνήσει

από ένα όνειρο στο οποίο μπορώ να σε βλέπω

και ακόμη μπορώ να σου μιλάω για την αγάπη μου

μη λες τίποτα δείξε οίκτο

μόνο σου ζητώ αύριο το βράδι

κοιμισμένος να μου δώσεις την ευκαιρία

Έφυγες μια Παρασκευή βράδι

και μου πήρες τα πάντα

σε έχασα από τα χέρια μου

ήταν λάθος μου και τώρα υποφέρω μόνος

δεν καταλαβαίνω τη ζωή

η ζωή μου υποσχέθηκε να είμαι μαζί σου

και ήταν αυτή η ίδια που ποτέ δε θα σε αφήσει να είσαι μαζί μου

Τα βράδια στα όνειρά μου μπορώ να σε βλέπω

κοιμισμένος ζω τελικά ένα παραμύθι με νεράιδες που αν και ψεύτικο μου αρκεί

Δε με νοιάζει πόσο πονάει να ξυπνάω

το ίδιο με πονάνε όλα και κάθε στιγμή της μέρας είσαι παρούσα

Θυμάμαι τα πάντα

την τέλεια νύχτα και στο αυτοκίνητό μου λάμπουν τα μάτια σου

χαμογέλασες, επιτέλους σου έπιασα το χέρι

βρέχει περισσότερες απο χιλιάδες αναμνήσεις μαζί και με τυφλώνουν

σ'αγαπάω τόσο, φίλη, που με καίει

Δε θέλω πια να ξυπνήσω

η ζωή χωρίς εσένα δεν έχει πια νόημα

προτιμώ να ζω τη νύχτα και να νιώθω ότι εσύ δεν έχεις φύγει

στο όνειρο θα σ'έχω θα σε νιώθω μέχρι να τελειώσει η ζωή μου

προτιμώ να πεθάνω ονειρευόμενος παρά να ζω με τη φυγή σου

Μη λες τίποτα σε παρακαλώ

γιατί μιλώντας μου κάνεις κομμάτια την ψυχή

θέλω να σου πω τόσα πράγματα

θέλω να θυμάμαι τη μυρωδιά σου

μη λες τίποτα σε παρακαλώ

να μη γίνει αυτό που θα με ξυπνήσει

από ένα όνειρο στο οποίο μπορώ να σε βλέπω

και ακόμη μπορώ να σου μιλάω για την αγάπη μου

μη λες τίποτα δείξε οίκτο

μόνο σου ζητώ αύριο το βράδι

κοιμισμένος να μου δώσεις την ευκαιρία