No [Belarusian translation]

Не, не траць сiл прабачацца;

Упарты, не жартуй.

Апраўдання (адгаворкі, шкадавання) ж існавалі да цябе.

Не, не глядзі як першым часам,

Множны лік – ты… забудзь.

Так, рыторыка -- зброя смяротна твая.

Я прашу вельмі: ты больш не вяртайся,

Боль ўсё адчуваю гэты яшчэ тут...

Ўнутры боль...

І ў тваім ўзросце бы ведаць пара,

Што вось значыць, сэрца так камусь(-цi) разбіць.

Не, жыць нельга з такой атрутаю ў сэрцы!

Надзею, што дала мне любоў,

Мне не даваў ніхто (…больш).

Клянуся, -- не лгу я!

Не, жыць нельга з такой атрутаю ў сэрцы!

Дазволіць нельга, каб душа бязмерна

Ды пакутавала,

Бо больш вага гневу, чым цэменту.

Чакаць я, зразумееш, i не буду

Пасля маіх дваццаць шэсць (Пасля дваццацi шасці),

Ўсё цярпенне ж уцякло пад ногі мне.

Іду, пялёсткі кветкі адрываю,

І гляджу -- не бачачы,

Раптам ў гневе прыйдеш і сыйдзеш прэч ты!

Я прашу вельмі: ты больш не вяртайся,

Боль усё адчуваю гэты яшчэ тут...

Ўнутры боль...

І ў тваім ў зросце бы ведаць пара,

Што вось значыць, сэрца так разбіць.

Не, жыць нельга з такой атрутаю ў сэрцы!

Надзею, што дала мне любоў,

Мне не даваў ніхто...

Клянуся, -- не лгу я!

Не, з такой паміраць i злосцю мне нельга,

Дазволіць нельга, каб душа бязмерна

Спробамі так поўна,

Вага лютасьці больш, чым цэменту.

Не, жыць нельга з такой атрутаю ў сэрцы!...

Не, жыць нельга з такой атрутаю ў сэрцы!...

Не… Не…

_____________________________________

Не, не спрабуй прасіць прабачэння,

Не гуляй (жартуй), упарты ў сваім.

Апраўдання (адгаворкі) ж існавалі яшчэ да цябе.

Не, не глядзі на мяне, як раней,

Не кажы ў множным ліку

Рыторыка -- гэта твая зброя самая смяротная.

Я цябе прашу, каб не вяртаўся больш,

Адчуваю, што мая боль усё яшчэ тут...

Ўнутры...

І ў тваім узросце трэба было б добра ведаць,

Што значыць…, -- разбіць сэрца камусьцi вось так.

Не, нельга ж жыць з такой злосцю (атрутай)!

Надзею, што дала твая любоў,

Мне яшчэ/больш ніхто другi не даваў.

Клянуся, гэта -- не падман (мана, хлусня)!

Не, нельга ж жыць з такой злосцю (атрутай)!

Нельга дазволіць, каб душа --

Пакутавала так бязмерна (насыцілася спробамі),

Бо вага гневу (лютасьці) больш, чым цэменту.

Спадзяюся, ты зразумееш, я цябе не чакаю пасля маіх 26-ці (дваццацi шасці),

Маё цярпенне ўсё пайшло пад ногі.

Іду адрываючы пялёсткі рамонкі

І гледзячы -- не бачачы нічога,

А раптам ты прыйдеш ў лютасць і сыйдзеш!

(Раптам, калі так: ты ў раздражненні (лютасьці), і сыйдзеш).

Я цябе вельмі прашу: не вяртайся больш,

Адчуваю гэты боль усё яшчэ я тут...

Ўнутры...

І ў тваім узросце трэба было б добра ведаць,

Што значыць, сэрца разбіць каму-таму (камусьцi) вось так.

Не, нельга ж жыць з такой злосцю (атрутай)!

Надзею, што дала твая любоў,

Мне яшчэ/больш ніхто другi не даваў.

Клянуся, гэта -- не падман (мана, хлусня)!

Не, нельга ж паміраць з такой злосцю,

Нельга дазволіць, каб душа --

Насыцілася спробамі (...раз-пораз),

Бо вага гневу больш, чым цэменту.

__________

By AN60SH