VERSE 1
Sokak depresif bir portre ve ben akşamın dibindeyim
Dert ortağım sigara şu an yalnızlık mühim değil
Caddenin birindeyim düşünmedim kiminleyim
Bi sarhoşum bi hastayım bir mevsimin dilindeyim.
Bu nevrozla yaşamak istediğim hayali yaşlı bir ev
Uykularım somurtarak sabaha kapıyı açtı yine
Keşke bekleseydin fakat tren kaçtı bile
Yolcular çok alımlıydı trenin ismi aşktı bi de.
Neyse geçmiş aynı yerde düşüşlerimi izlesin
Bu gülüşleri bi şarkı kadar dinle güneşe çiz resim
Odam kadar izbesin ve soğuk bir denizdesin
Çocukluk aşkı gibi bir hıçkırıksın hep genizdesin.
Soyutluğuna soyunduğum o oyunlardı keşkelerim
Ben susarsam içki kokan tüm kadınlar şevke gelir
Öfke benim sağ yanım sol yanımda dur geçme beni
Benle yürü de kadın o boş mezarları keşfedelim.
NAKARAT
Beni kendine istediğin gibi sor ama benden başkası yok
Beni odandan istediğin gibi kov ben yine kalbine taş basıyorum.
VERSE 2
Sen benim kadarsın evet ben de senin
Genel-geçer kuralı benim duyduğun her felsefenin
Tüm çakalaar enselenir kavrulur nedense tenin
Hoşçakallar ümitlendi sen gülümse ben severim.
Saçlarında rüzgarım hem neşem hem de hüsranım
Ve üzgünüm ki benim senin duyduğun en düz tanım
İnsanım hayalleri olan basit bi insanım
Tam ortasında doğmuşum sabah bi 30 Nisan'ın.
Mart'ın ilk hararetiyle perdelerde sinek vardı
Hayat filmin en güzel yerinde giren bi reklamdı
Bugüne kadar gerçek olan dilek var mı
Adın gökkuşağıydı fakat saçlarında bi renk vardı.
Hangi duraktaysan orda bekler yorulmadan meleklerim
Şimdi bana yakın mısın sonum kadar
Ve tek dostum saatlerce seyrettiğim soluk tavan
Belirsizim sorum falan yok ne dersen olur tamam.
NAKARAT
Beni kendine istediğin gibi sor ama benden başkası yok
Beni odandan istediğin gibi kov ben yine kalbine taş basıyorum.