Nit i boira [Polish translation]

Historia osądzi morderców moich druhów,

którzy umarli, bo otwarcie bronili ideałów.

Jak moglibyśmy złożyć hołd każdemu z walczących,

którzy stracili życie budując lepszy świat,

lepszy świat?

Nie ma sensu pytanie siebie, czy ich śmierć była na próżno,

bo nie można iść wstecz; nie jest możliwe napisanie historii1 od nowa.

Jak moglibyśmy utrzymać żywą pamięć wszystkich tych bohaterów,

którzy podjęli działania w poszukiwaniu nowych horyzontów,

nowych horyzontów?

Przychodzi mi do głowy tylko jeden sposób: uczynić ich walkę naszą,

włączyć się w bój, wypełniając ich testament:

wymazujmy ślady faszyzmu, stawiajmy opór ciemiężcom,

wykorzeniajmy krzywdy, pielęgnujmy pamięć tych, co polegli2.

Jak moglibyśmy utrzymać żywą pamięć wszystkich tych bohaterów,

którzy podjęli działania w poszukiwaniu nowych horyzontów,

nowych horyzontów?

W poszukiwaniu nowych horyzontów,

nowych horyzontów,

w poszukiwaniu nowych horyzontów...

1. dosł. "przeszłości"2. dosł. "wznieśmy toast na ich cześć", ale niezbyt mi to po polsku pasowało ze względu niejednoznaczność tego "ich" w pobliżu ciemiężców i krzywd; niby się można domyślić z kontekstu, ale brzmi nie najlepiej