Παραμονές του θερισμού
πέφτουν νιφάδες του χιονιού
νιφάδες που ‘γιναν δροσιά
στη βραδινή σου φορεσιά
Περιπλανώμενες σκιές
μετράνε κέρδη και ζημιές
κι εγώ στην κρύα κόχη σου
τα "ίσως" και τα "όχι" σου
Άνοιξε νυχτολούλουδο
να δω την ομορφιά σου
άμα δε χάσω το μυαλό
πώς θα βρω την καρδιά σου
Άκου του άνεμου την πνοή
άγνωστο θαύμα η ζωή
καταμεσής στο πουθενά
ελπίδες κι όνειρα γεννά
Σταλιά σταλιά με τον καιρό
Τρυπάει την πέτρα το νερό
και μια μικρή ραγισματιά
απλώνει ρίζες και κλαδιά