Ω, ηλιε στην ανατολη,
Οι πορφυρες σου ακτινες με κανουν να κλαιω. Μου θυμιζουν αυτον που η αγαπη του με περιμενει στα ουρανια.
Ενα νυφικο κρεβατι μας περιμενει και τους δυο μας, μετα το τοπιο θανατου που διασχιζω.
Πριν τις λυπες μου πρεπει να πεθανω, νυχτερινη ευχη στελνω στον εναστρο ουρανο.
Η φωνη του νυχτερινου ανεμου με εχει ξυπνησει, μεσα σε ολη τη θλιψη με αγκαλιαζε με ανακουφιση. Κατω απο τα ονειρα μου και τις ευχες, νοσταλγω τα χαδια σου.
Ενα νυφικο κρεβατι μας περιμενει και τους δυο μας, μετα το τοπιο θανατου που διασχιζω. Πριν τις λυπες μου πρεπει να πεθανω, νυχτερινη ευχη στελνω στον εναστρο ουρανο.
"Πεθανε στη σιωπη
Το φλαουτο απο το αορατο βασιλειο
Αδειαζει τη καρδια του
Μου κανει ερωτα
Με την σαγηνευτικη μελωδια του.
Φως του Ωριωνα*,
Σκια της Ανδρομεδας*,
Καλουν απο το χορευτικο συμπαν.
Στην αγαπη τους πρεπει να εισβαλλω πριν κατηγορησεις τη ψυχη μου
Αυτη ειναι ειρηνη"