Nights in White Satin [Greek translation]

Νύχτες σ’ άσπρο μετάξι, δεν τελειώνουν ποτέ,

Γράμματα που έγραψα, για να μη στείλω ποτέ.

Τέτοια ομορφιά πως μπόρεσα να μη δώ

Ποια ειν’ η αλήθεια, δεν μπορώ πια να βρω.

Που σ’ αγαπάω, ναι σ’ αγαπάω, πόσο σ’ αγαπάω

Κοιτάω τον κόσμο, κάποιους χέρι με χέρι

αυτό που περνάω κανείς δεν το ξέρει

Κάποιοι μου λένε, σκέψεις όλο τρέλλα

Ό,τι να γίνεις θες, θα γίνεις μια μέρα

Και σ’ αγαπάω, ναι σ’ αγαπάω,

πόσο σ’ αγαπάω, πόσο σ’ αγαπάω.

Νύχτες σ’ άσπρο μετάξι, δεν τελειώνουν ποτέ,

Γράμματα που έγραψα, για να μη στείλω ποτέ.

Τέτοια ομορφιά πως μπόρεσα να μη δώ

Ποια ειν’ η αλήθεια, δεν μπορώ πια να βρω.

Που σ’ αγαπάω, ναι σ’ αγαπάω,

πόσο σ’ αγαπάω, ναι σ’ αγαπάω.

Που σ’ αγαπάω, ναι σ’ αγαπάω,

πόσο σ’ αγαπάω, ναι σ’ αγαπάω.

Ανάσανε βαθιά

τον μαζεμένο πόνο

φώτα δες χαμηλώνουν

σε όλο το χώρο

Κόσμος της γκαρσονιέρας

αναπωλεί και θρηνεί

άλλη μια ‘χρηστη μέρα

χαμένη κι αυτή

Παθιασμένοι εραστές

παλεύουν σαν ένα

Ο μοναχικός έρωτα ζητά

μα δε βρίσκει κανένα

Η λεχώνα σηκώνει

και βυζαίνει το γιο της

Γερασμένοι πολίτες

θεν' να ξανάρθει η νιότης

Κρυόκαρδη σφαίρα

που τη νύχτα κυβερνά

Αφαιρεί τα χρώματα

από τη ματιά

Το κόκκινο κάνει γκρι

το κίτρινο λευκό

αλλά κρίνουμε ‘μείς

ποιο είν’ το σωστό

Και

αυταπάτη ποιό