Nie płacz, szkoda oczu [Italian translation]

Rzeko, czy jeszcze pamiętasz, jak kiedyś po świcie

w głębi twej pierwszy raz ujrzałam jego odbicie?

Powiedz, czy tęskni wciąż za mną, czy jest gdzieś daleko?

Powiedz, czy ty nie widziałaś go nigdzie, rzeko?

Powiał wiatr wojny i niebo ciemniało od dymu,

dali mu mundur, nie było już czasu na miłość.

Tyle dni długich wciąż czekam i dotąd nie wraca.

Rzeko, ty przecież pamiętasz, jak mówił do mnie tak:

„Nie płacz, nie płacz, szkoda oczu.

Niech ostania spadnie łza.

Kwiaty wplotę w twe warkocze, sznur korali tobie dam

i do ślubu poprzez błonia, tam, gdzie wiatr na oślep gna,

pojedziemy w cztery konie, pojedziemy ty i ja!”

Dzisiaj już spokój i czyste jest niebo po świcie.

Popatrz, o rzeko, na wzgórze, tam ciągną się krzyże.

Powiedz mi rzeko, czy wróci, czy jest gdzieś daleko?

Przecież już wiesz, a więc czemu ty milczysz, rzeko?

„Nie płacz, nie płacz, szkoda oczu.

Niech ostania spadnie łza.

Kwiaty wplotę w twe warkocze, sznur korali tobie dam

i do ślubu poprzez błonia, tam, gdzie wiatr na oślep gna,

pojedziemy w cztery konie, pojedziemy ty i ja!

Pojedziemy w cztery konie, pojedziemy ty i ja!”