Nee, het is slechts een lied dat steeds terugkomt
Slechts een glimlach, bij de herinnering aan een jongen van vroeger
Als mijn dagen grijs zijn
Als het sneeuwt op mijn leven, komt hij terug in mijn herinnering
s' Avonds wachtte hij op me bij het Franse lyceum
Hij glimlachte Nicolas
Nicolas, Nicolas, mijn eerste traan vloeide voor jou
Wij waren kinderen, onze pijn was even hevig als die van volwassenen.
Nicolas, Nicolas, het was liefde, we wisten het niet
Zo is het leven dat ons pakt
Dat ons meeneemt waar ze wil en waar zij gaat
Een kinderlijke man, met te grote ogen, huilde op de kade
Het heeft sindsdien veel gesneeuwd, daar in Parijs
En hij wist niets, van mij en van mijn leven
Wat ik doe, wie ik ben
Hij kende haar niet, de andere Maritza, hij bewaakte de echte.
Nicolas, Nicolas, mijn eerste verdriet draagt jouw naam.
Ik wist dat ik nooit terug zou keren hier bij jou
Nicolas, Nicolas, het was liefde maar we wisten het niet.
Het is de tijd die verstrijkt
Die al ons verdriet en onze vreugde maakt.
Nicolas, Nicolas, mijn eerste traan vloeide voor jou
Wij waren kinderen, onze pijn was als van volwassenen
Nicolas, Nicolas, het was liefde maar we wisten het niet.
Zo is het leven dat ons leidt
Dat ons meeneemt waar ze wil en waar zij gaat
Nicolas, Nicolas