Ogne vòta ca véco a ‘Ngiulina
sciacquà ’e panne ‘int’a tina, acalata,
m’aggia fà na mèz’ora ‘e guardata,
e ‘o penziéro cammina, cammina.
Accumméncia a lavà d’â matina:
ògne ghiuórno se fa na culata,
e ‘a vunnèlla ‘int'e scianche, scurciata,
cchiù s’accórcia, cu ‘a capa ‘int’â tina.
E io ca stóngo ‘e rimpètto cu ‘o vascio,
lèvo ll’uócchie, ma ll’uócchie llà vanno;
e guardanno guardanno, m’accascio.
Nu suspiro e lle dico:–‘Ngiulì’!
Essa ride e, turcènno nu panno,
cchiù se mòve, pe’ farme suffrì’.