1. bent
Muhabbetle dolu yürekten dileniyorum
Tacda olan dilenciyim ben
Her ümit gölünde batan gözlerim
Tek muhtemel yeri, sevinciyim ben
Yorulmuş vicdanın son sözlerini
Kalbe değen güvercinim ben
Sahilde can veren, sevgileri
Derine çeken, denizciyim ben
İhanetle dolu hatıraları konuk eden
Bir evim ben
Günahsız yollarda, ebedi gözleri yuman
Piyadeyim ben
Kahramanı mağlup, şer (kötülük) galip olan
Keder dolu ezgideyim ben
Adalet doğsa güneşle bir gün
Derin uykudan uyanırım ben
Nakarat
Ama neyleyim
Hayat böyle kurulmuş
Neyleyim
Hayat böyle kurulmuş
2. bent
Yeller esiyor, hisleri alıp götürüyor
İnsanlar donmuş kayalar gibi
Ne kaygı ne sevgi, her şey yüzde
İçi boş kalan saraylar gibi
Bu şehir yitirdi kendi ruhunu
Bir yabancıyız burada, konuklar gibi
Konuşur resimler, boş sokaklar
Bize güç verir hayaller gibi
Analar ağlıyor yiten evladı ile
Beraber soluyor yapraklar gibi
Tebessüm azaldı, etraf özlüyor
Gülüşler için yanaklar gibi
Gelecek dumanlı, yollar götürüyor
Zulmete doğru, trenler gibi
Nağmelerin sesi yüreklerde
Bir ümit oluyor, yarınlar gibi