Θυμόμουν μαύρους ουρανούς, τις αστραπές τριγύρω μου
Θυμόμουν κάθε αστραπή, ενώ ο χρόνος άρχισε να θολώνει
Σαν ένα αναπάντεχο σημάδι ότι η μοίρα με είχε επιτέλους βρει
Και η φωνή σου ήταν το μόνο που άκουγα, ότι παίρνω αυτό που αξίζω
Δως μου λοιπόν λόγο που να αποδεικνύει ότι κάνω λάθος, για να διώξω αυτή την ανάμνηση
Άσε την πλημμύρα να διασχίσει την απόσταση στα μάτια σου
Δως μου λόγο να γεμίσω αυτό το ρήγμα, να ενώσω το κενό μεταξύ μας
Ας είναι αρκετό για να φτάσει την αλήθεια που βρίσκεται απέναντι απ' αυτό το νέο ορόσημο
Δεν υπήρχε τίποτα στον ορίζοντα, παρά μόνο εγκαταλελειμμένες αναμνήσεις
Δεν υπήρχε μέρος να κρυφτείς, οι στάχτες έπεφταν σαν βροχή
Και η γη χωρίστηκε στα δύο εκεί που στεκόμασταν
Και η φωνή σου ήταν το μόνο που άκουγα, ότι παίρνω αυτό που αξίζω
Δως μου λοιπόν λόγο που να αποδεικνύει ότι κάνω λάθος, για να διώξω αυτή την ανάμνηση
Άσε την πλημμύρα να διασχίσει την απόσταση στα μάτια σου απέναντι απ' αυτό το νέο ορόσημο
Σε κάθε απώλεια, σε κάθε ψέμα, σε κάθε αλήθεια που αρνήθηκες
Και κάθε τύψη, και κάθε αντίο, ήταν ένα λάθος πολύ μεγάλο για να κρυφτεί
Και η φωνή σου ήταν το μόνο που άκουγα, ότι παίρνω αυτό που αξίζω
Δως μου λοιπόν λόγο που να αποδεικνύει ότι κάνω λάθος, για να διώξω αυτή την ανάμνηση
Άσε την πλημμύρα να διασχίσει την απόσταση στα μάτια σου
Δως μου λόγο να γεμίσω αυτό το ρήγμα, να ενώσω το κενό μεταξύ μας
Ας είναι αρκετό για να φτάσει την αλήθεια που βρίσκεται απέναντι απ' αυτό το νέο ορόσημο
Απέναντι απ' αυτό το νέο ορόσημο, απέναντι απ' αυτό το νέο ορόσημο