Невеста жито требеше,
девет гулаби ранеше
и верно им се молеше:
- Галаби браќа да ми сте,
вија високо литате,
вија далеко пулите.
Да не видовте момчето,
момчето ми е на аскер?
- О мој калеша невесто,
момчето ти го видоме.
Таткови дворја седеше,
коната си ја ружаше,
мисла за дома имаше.