Zoals wij daar stonden, ouder dan mannen
En jonger dan de jongens (dat klopt)
Waren wij zo stil als de wind
Die waait op een hete augustusnacht
En jij was zo eenzaam als een jukebox
Maar evengoed dodelijk (?)
Ik kon zo zachtaardig als een boreling zijn
En dan in het oog van een orkaan spuwen
En we wisten hoe we moesten lachen
En we wisten hoe we moesten huilen
Jawel, en of we wisten hoe wij moesten leven / Maar nooit en te nimmer
Geven wij de moed op
Geven wij de moed op
Ik geloof dat je kunt zeggen dat wij een verbond hadden / Deze woorden die wij zo goed kenden (dat klopt) / Bleven nog steeds onuitgesproken / En wij voerden ze tot aan de vurige poorten van de hel
Ik ben 's bang geweest voor de liefde / Maar wanneer het je broer betreft dan veranderen de dingen / Want liefde is gewoon een ander woord voor vertrouwen / Luister dus naar me wanneer ik zeg
Geef nooit de moed op, zeg nooit neen
Je moet ze gewoon in de ogen kijken en je niet afwenden / Wanneer het je eigen bloed is dat verspilt / En het je eigen tranen zijn die je plengt / Wanneer het jou is bijgebracht om te geloven / Dat het de sterksten zijn die overleven / Geef de moed dan niet op
Jawel, en we kunnen er vandoor gaan als de bliksem (...)
Door de stromende regen (...)
En we staan stram als een soldaat
Die weer naar huis komt aangemarcheerd (links rechts, links rechts)
Men vraagt wat ik wil geschreven zien staan op de grafzerk waar ik zal liggen
Zeg dat het slechts mijn beenderen zijn die daar stierven (?) om zo de tranen te sparen die zij zullen plengen(...)
Mijn geest zwerft nog steeds
Ergens in deze nacht
En het zijn deze drie woorden die bij me opkomen
Terwijl ik de wereld een afscheidskus geef
Geef nooit op, zeg nooit neen
Je moet ze gewoon in de ogen kijken en je niet afwenden / Wanneer het je eigen bloed is dat verspilt / En het je eigen tranen zijn die je plengt / Wanneer het jou is bijgebracht om te geloven / Dat het de sterksten zijn die overleven / Geef de moed dan niet op, geef niet op (goed zo!)