Αισθάνομαι σαν άσμα δίχως λέξεις,
άνθρωπος δίχως ψυχή,
πουλί δίχως φτερά,
καρδιά δίχως σπιτικό.
Αισθάνομαι σαν ιππότης δίχως σπαθί,
τον ουρανό δίχως ήλιο,
επειδή ‘σαι αυτή που...
Αισθάνομαι σαν πλοίο ποντισμένο στα κύματα,
παιδί πού ‘χασε τη στράτα του,
πόρτα δίχως κλειδί,
πρόσωπο δίχως όνομα.
Αισθάνομαι σαν ανάσα δίχως αέρα,
και κάθε μέρα είναι ίδια,
από τότε που φυγες μακριά...
Πρέπει να ‘χω λόγο να σηκωθώ το πρωί!
Ήσουν πάντα αυτή που χάραζε ένα χαμόγελο στο πρόσωπό μου.
Δεν υπάρχουν λέξεις να μπορούν να περιγράψουν πόσο μου λείπεις,
και μου λείπεις κάθε μέρα.
Και ποτέ δεν θ’ αφήσω το πλευρό σου...
Και ποτέ δεν θ’ αφήσω το πλευρό σου ξανά!!!
Ακόμη κρατιέμαι, μικρή• δεν θα σ’ αφήσω να φύγεις,
επειδή σα γέρνω στην αγκαλιά σου, ξέρω πως είμαι σπίτι.
Μου λένε πως ο άνθρωπος μπορεί να χάσει το μυαλό του,
ζώντας στον πόνο,
αναπωλώντας στιγμές περασμένες,
και κλαίοντας στην βροχή.
Ξέρεις, έχω μισοσπαταλήσει τον χρόνο,
κ’ είμαι γονατιστός ξανά,
ώσπου να ‘ρθεις σε μένα!!...
Πρέπει να ‘χω λόγο να σηκωθώ το πρωί!
Ήσουν πάντα αυτή που χάραζε ένα χαμόγελο στο πρόσωπό μου.
Δεν υπάρχουν λέξεις να μπορούν να περιγράψουν πόσο μου λείπεις,
και μου λείπεις κάθε μέρα.
Και ποτέ δεν θ’ αφήσω το πλευρό σου...
Και ποτέ δεν θ’ αφήσω το πλευρό σου ξανά!
Ακόμη κρατιέμαι, μικρή• δεν θα σ’ αφήσω να φύγεις,
σα γέρνω το κεφάλι μου πανω στην καρδιά σου, ξέρω πως είμαι σπίτι.
Ξέρω πως είμαι σπίτι. ξέρω πως είμαι σπίτι!!...
Και ποτέ δεν θ’ αφήσω το πλευρό σου...
Και ποτέ δεν θ’ αφήσω το πλευρό σου ξανά!!!
Ακόμη κρατιέμαι, μικρή• δεν θα σ’ αφήσω να φύγεις,
επειδή σα γέρνω στην αγκαλιά σου, ξέρω πως είμαι σπίτι.