Несёт меня течение [Nesyot menya techenie] [Polish translation]

Unoszą mnie strumienie1 przez zapachy jesieni,

I łódź długo krąży na mieliźnie.

Splatają się ręce lilii w ciągłą zieloną linię,

Wciąż bardziej, bardziej, bardziej oddzielając od ziemi.

A obok gęsi - łabędzie miłość moją niosą.

Pora przybić już do brzegu,

Lecz fale nie dają.

Póki niosły mnie strumienie, popatrz, przeszło jakby mgnienie,

Co było podarowane przez los.

A rzeczka cicho toczy się, w krzakach zielonych chowa się,

Wciąż dalej, dalej, dalej rozdziela nas z sobą.

A obok gęsi - łabędzie miłość moją niosą.

Pora przybić już do brzegu,

Lecz fale nie dają.

Ach, żywot mój - strumienie, rzeka moja - zwątpienie.

Dokąd potok unosi niebieski?

Nie trudno w drogę wybrać się,

Nie trudno łódką zająć się,

Lecz trudno, trudno, trudno dać sobie radę z sobą.

A obok gęsi - łabędzie miłość moją niosą.

Pora przybić już do brzegu,

Lecz fale nie dają.

1. Dosł. pływy, prąd rzeki